kadem ::: (a. c. : akdâm) : 1) ayak. (bkz. : pâ). 2) adım. (bkz. : hatve). 3) yarım arşın uzunluğunda bir ölçü. 4) uğur. Hoj-ka-dem : 1) uğurlu; 2) i. eskiden saraylarda bâzı cariyelere takılan ad. Sâbit-kadem : sebat eden, devam eden, sürekli.

kudüm ::: (a. i.) : 1) uzak bir yoldan, uzak bir yerden gelme; ayak basma, (bkz. : muvasalat) : müz. Türk müziğine mahsus usul vurma âletlerindendir. En çok mevlevîhânelerde olmak üzere, tekkelerde kullanılmış, lâdînî müzikte az kullanılmıştır; tembâl'in iptidaîce bir şeklinden ibarettir; kendine has ve tatlı bir ses verir. Mev-levî âyinlerinde büyük ehemmiyeti vardır, zîrâ rak-seden dervişler kudümün vuruluşuna tâbidir.

"); kıdem ::: (a. i.) : 1) kadîm olma, eskilik, bir işte eskilik. 2) zamanca, me'mûriyetçe, rütbece eskilik. 3) başlangıcı olmıyacak kadar eskilik, ["kıdem", Allah'ın aslî sıfatlarındandır]

Kudüm :::

1. Mehter takımlarında ve tekkelerde kullanılmış olan, metal kâseli, küçük iki davuldan oluşmuş usul vurma aracı.

kadem ::: ayak , adım , uğur

kıdem ::: eskilik

kudüm ::: geliş , gelme

kadem ::: ‬adım

kadem ::: ayak

kıdem ::: ‬eskilik

kadem ::: (a. c. : akdâm) 1) ayak. (bkz. : pâ). 2) adım. (bkz. : hatve). 3) yarım arşın uzunluğunda bir ölçü. 4) uğur. Hoj-ka-dem : 1) uğurlu; 2) i. eskiden saraylarda bâzı cariyelere takılan ad. Sâbit-kadem : sebat eden, devam eden, sürekli.

kudüm ::: (a. i.) 1) uzak bir yoldan, uzak bir yerden gelme; ayak basma, (bkz. : muvasalat) : müz. Türk müziğine mahsus usul vurma âletlerindendir. En çok mevlevîhânelerde olmak üzere, tekkelerde kullanılmış, lâdînî müzikte az kullanılmıştır; tembâl'in iptidaîce bir şeklinden ibarettir; kendine has ve tatlı bir ses verir. Mev-levî âyinlerinde büyük ehemmiyeti vardır, zîrâ rak-seden dervişler kudümün vuruluşuna tâbidir.

kıdem ::: (a. i.) 1) kadîm olma, eskilik, bir işte eskilik. 2) zamanca, me'mûriyetçe, rütbece eskilik. 3) başlangıcı olmıyacak kadar eskilik, [