tâgut ::: ("gu" uzun okunur, a. s. ve i. c. : tavâgî, tavâgît) : 1) kayıptan haber yeren, büyücü. 2) şeytan. 3) İslâm’dan önce Mekke'deki Lât ve Uzzâ putları.

tağut ::: azgın, sapkın, îmansız, ilâh gibi saygı gören, heykellerine bile saygı duyulan, sapan ve saptıran.

TağuT ::: Allahü teâlâ âyet-i kerîmelerde meâlen buyurdu ki:

Îmân edenler Allah yolunda cihâd ederler, küfredenler ise tâğût yolunda savaşırlar. (Nisâ sûresi: 76)

Dinde zorlama yoktur. Hakîkat, îmân ile küfr apaçık meydana çıkmıştır. Artık kim tâğûtu tanımayıp da Allah'a îmân ederse o, muhakkak ki kopması (mümkün) olmayan en sağlam kulpa yapışmıştır. Allah hakkıyla işitici, (her şeyi) kemâliyle bilicidir. (Bekara sûresi: 256)

Allahü teâlânın indirdiği hükümlere mukâbil olmak ve onların yerine geçmek üzere hükümler koyan her varlık tâğûttur. (Muhammed ibni Cerîr)

tâğut ::: ibadet edilen batıl şeyler , putlar , Allah'tan başka tapınılan her şey , azgın , sapkın , imansız , ilah gibi saygı gören , heykellerine bile saygı duyulan , sapan ve saptıran

tâğût ::: büyücü , şeytan

tâğût ::: ‬büyücü

tâğût ::: şeytan

tâgut ::: (