iğfal ::: (a. i. gaflet'den.) : 1) gaflete düşürüp, yanıltıp yanlış bir iş yaptırma. 2) aldatma, aldatılma.

iğfal ::: aldatma, ayartma.

iğFaL ::: İslâm nîmetinin elden çıkmasına sebeb olan bir kısım kâfirler, kendilerine müslüman ismi ve süsü verip, din adamı tanıttırıp, müslümanlığı kendi akılları ile, keyiflerine ve şehvetlerine uygun bir şekle çevirmeğe uğraşıyor, müslümanlık ismi altında yeni, uydurma bir din kurmak istiyorlar. Hîle ve yalanlarla, sözlerini isbât etmeğe, yaldızlı, yaltakçı yazılar ile, müslümanları kandırmaya, iğfâle çalışıyorlar. (Abdülhakîm Arvâsî)

Bir kalb, iyi arkadaşların nasîhatlerine ve akla tâbî olup, İslâm dînine uyarsa, nûrlanır, temiz olur. Dünyâ ve âhirette rahat ve huzûra kavuşur. Kötü kimselerin iğfâl edici sözlerine, yazılarına ve nefse, şeytana uyup, İslâmiyet'e uymayan kalb; kararır, bozulur... (Abdülhakîm Arvâsî)

İğfal :::

1. Bir kadını aldatma, baştan çıkarma.


2. Aldatma, ayartma, kandırma, baştan çıkarma.

iğfâl ::: aldatma , kandırma

iğfâl ::: ‬aldatma

iğfâl ::: kandırma

iğfâl ::: ırza geçme

iğfal ::: (a. i. gaflet'den.) 1) gaflete düşürüp, yanıltıp yanlış bir iş yaptırma. 2) aldatma, aldatılma.

iğfal ::: ele salma, yoldan çıkartma