MüFSiD ::: İfsad eden, fenalaştıran. Bozan. * Başlanmış ibadeti bozan. * Nifak koyan, fesad ilka eden.(Hiç bir müfsid, ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut, bâtılı hak görür. Evet kimse demez "ayranım ekşidir." Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hatta, benim sözüme de ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim. Veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyle ise; her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz.) (Münazarat)

müfsid ::: (a. s. fesâd'dan. c. : müfsidîn) : 1) ifsâdeden, bozan.

müfsid-i m i'de ::: mîde bozan, mîde bozucu. 2) fesatlık eden, ara açan.

müfsid ::: bozan.

MüFSiD ::: Dünyâ kelâmı konuşmak, kendisi işitecek kadar gülmek, sakız çiğnemek, farzın birini özürsüz terk etmek, namazın müfsidlerindendir. (Muhammed bin Kutbüddîn İznikî)

2.Karışıklık çıkaran ve bozgunculuk yapan.

Yalnız hadîs-i şerîf okuyup, fıkıh öğrenmeyen kimse dinde müfsiddir. (Ebü'l-Leys Semerkandî)

müfsid ::: bozan , bozucu

müfsid ::: ‬bozucu

MÜFSİD :::